Over mijn werk n.a.v. een tentoonstelling bij Galerie Lutz
Niet in staat om de ontwikkelingen van de tijd tegen te houden of te beïnvloeden, schildert Frans Boomsma (1956) scenes waarin hij zijn gevoelens over verdwenen of verdwijnende zaken kwijt kan. Met argwaan beschouwt hij het menselijk handelen dat steeds meer de vrije natuur overwoekert. Op zijn schilderijen zijn paarden, rendieren, bokken en vissen gedegradeerd tot uithangbord, alleen hun vorm verwijst nog naar wat zij eens waren. De natuur gezet op een sokkel, als een souvenir, een herinnering aan een mooie plek. Boomsma zoomt in op een ouderwetse schouw waarop over de volle breedte een bok ligt met het lijf van een berkenboom. Onderin knappert een gezellig haardvuur en op de schouw hangt een romantisch doorkijkje naar een idyllisch meer. De afgebeelde architectuur is zakelijk en anoniem, het landschap troosteloos en verlaten. Zoals in de film “The last picture show” van Peter Bogdanovich valt er niets te beleven. Sporadisch is een mens te zien. Onder de nostalgische klanken van de country music schildert en assembleert Frans Boomsma de decors van zijn eigen ervaring. In de registratie van zijn gedachten is hij een realistisch waarnemer, waarbij kitscherige componenten niet geschuwd worden. De titel “Behind the Beat” verklaart Boomsma als een verwijzing naar een emotionele en visuele spanning verwant aan de muziek. In het gebied van de rafelranden, het uit de toon vallen en het “vals” zingen of schilderen bevindt zich het onzegbare, emotionele gevoelsleven waarvoor in onze spektakel-samenleving weinig plaats is, aldus de kunstenaar.
